Een voordeel van de quarantaine is eindelijk toekomen aan boeken die al vijftien jaar staan te rijpen in de kast. Een nadeel van de quarantaine is om de haverklap je handen moeten wassen.
Aldus mevrouw Sontag: “Maar ik vroeg me af welke man zo’n geweldige minnaar voor haar was geweest. Sir Harry kon het niet zijn, want die was altijd dronken, en Charles ook niet, want die waste altijd zijn handen en dat is geen goed teken bij een man.” (p. 385)
Biograaf Benjamin Moser in Sontag – Haar leven en werk: “In The Volcano Lover weerstond ze de verleiding om partij te kiezen, althans om definitief partij te kiezen. Dat was de valkuil geweest waardoor veel van wat ze schreef werd gereduceerd tot propaganda. In plaats daarvan analyseerde ze geduldig de conflicterende motieven van elk personage – de kleine oorlogen – en schreef ze een boek dat de nauwkeurigheid van haar beste essays combineerde met de ambivalentie van haar beste verhalen. Dat was het verschil tussen geen stevige meningen hebben en erkennen dat het leven van mensen nu eenmaal vol complexiteiten en conflicten zit – de opvatting die de romanschrijver onderscheidt van de pamflettist.” (p. 500)
De onloochenbare waarheid is natuurlijk dat niet het boek maar ikzelf die vijftien jaar nodig had om te rijpen.
