Ik wilde een schuimend epistel kalken over Elvis Costello in de Koningin Elisabethzaal vorige woensdag. Mijn woorden weigerden echter mijn euforie te vatten. Tegelijk deden ze niets liever dan de restjes magie in mijn geheugen onttoveren. Dan maar geen Elvis. In ruil krijgt u enkele flarden.
I
Mijn hardnekkigste herinnering aan J. is zijn achterhoofdlitteken, onvoorzichtig met de bijl gespeeld. Verder vooral geluiden. Nederlandstalige gabberhouse. J. die oefent op zijn saxofoon. Dat de Radio Giraf-sketch van Koot & Bie op stond tijdens de lunch. Dat hij probeerde te dj’en terwijl ik probeerde te rappen. De pieptoon van de sms waarin mijn moeder meldt dat zijn moeder is overleden en of mijn naam op het rouwkaartje moet.
II
Ik ben niet snel bang maar zondag voelde ik de angst in het diepst van mijn testikels, achttien meter boven het podium van de schouwburg. Daarna spraken twee grijze heren – de een met snor, de ander met baard – over zelfgeschreven sketches en revueliederen om naadloos over te schakelen naar de theorieën van Brecht en Artaud.
III
21 mei jongstleden stelde Break Of Day Illusions burn voor in De Klinker in Aarschot. Hun tweede plaat alreeds. De titel toont meteen dat deze punkband de grote woorden en de dito gebaren niet schuwt.
“There’s no room for conspiracy theories” klinkt het sereen in afsluiter To exist is to resist. Elders gaat het van “The CIA can cover up whatever they want”. Dat is minder tegenstrijdig dan het lijkt. Break Of Day zijn vijf heren die door het 2.0-tijdperk worden gebombardeerd met informatie en desinformatie, met meningen en dogma’s. Op hun hart staat het voornemen getatoeëerd alles kritisch te bekijken.
Zodra ze leren dat ook met hun muziek te doen, zal ik luid applaudisseren. Nu knallen bedreven muzikanten uit de boksen die het ontbreekt aan inzet noch spelplezier. Het struikelpunt is echter nuance. Drumvellen, stemmen en snaren knallen voortdurend in het rood als een pitbull met anderhalve kan koffie achter de kiezen. De ingetogen spooktrack maakt dit gebrek aan rustpunten niet goed maar het belooft veel voor later.
IV
Ik weet dat ik geen harde werker ben maar ik besef het pas ten volle als ik aan het Letterenhuis passeer waar altijd licht brandt achter ramen ongeacht het uur van de dag of nacht. De doorbraak in het onderzoek die zich elk moment kan aanbieden of gewoon geen zin om naar huis te gaan, naar de wederhelft, naar het nageslacht.
V
Sweet dreams are made of these / Vol bassen vol beats vol melodies / Met een dj die niet kan fietsen / En als ie het doet gaat ie op zijn gezicht / Met een mc die wel kan fietsen / Maar niets beter schrijft dan een slecht gedicht
Ik Geert Simonis 